Victor Schauberger – de ontdekking van levend water

Water Leeft!

“Wie de fenomenen die ik ontdekt heb, wil natrekken, zal moeten gaan meten in de natuur. Zelfs dan nog zal hij de essentie echter missen, omdat de subtiele natuurinvloeden alleen waar te nemen zijn met het gevoel. Ze zijn niet te berekenen omdat ze voortdurend transformeren.

Ik ben mij ervan bewust dat dit moeilijk te accepteren is voor intellectueel ingestelde mensen, maar als de waterbouwkundigen blijven volhouden dat water een levenloze, door wetenschappelijk formules gedefinieerde substantie is, laat hen dan ook als zijn ziek zijn een wiskundige brengen in plaats van een dokter. Dan zullen hun medemensen zo snel mogelijk verlost zijn van deze dorre zielen!”

Victor Schauberger

De Oostenrijkse boswachter, natuuronderzoeker en uitvinder, Viktor Schauberger (1885 – 1958) wordt gezien als de eerste en grootste deskundige op het gebied van water. Dankzij zijn uitstekende waarnemingsvermogen en intuïtie begreep hij hoe sterk dieren, planten, stenen, water en bodems met elkaar verbonden zijn. Schauberger was de eerste die begreep hoe forellen tegen watervallen kunnen opzwemmen.

Door de natuur te bestuderen kwam Schauberger tot de conclusie dat water een levende entiteit is; “behandel water als een levend lichaam; het moet ademen, bewegen en voeding (mineralen) tot zich nemen”.

Het ontstaan van bronwater

Door de kaalkap in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw droogde de bodem van de bosgronden zodanig uit dat talrijke bronnen verdwenen en steeds minder goed drinkwater beschikbaar was, met als gevolg een toename van gezondheidsklachten.

Goed water, zoals dat uit bronnen hoog in de bergen stroomt, had volgens Viktor Schauberger een volledige cyclus ondergaan: Water uit de zee, en uit natuurlijke bossen verdampt door de warmte van de zon. In de atmosfeer vormt deze waterdamp wolken. Onder bepaalde omstandigheden valt regen uit deze wolken. Valt deze regen in bossen, of andere dichtbegroeide oppervlakten, dan dringt het de koele bodem in.
Langzaam zakt het door zijn eigen gewicht naar dieper gelegen aardlagen generic doxycycline Online. In deze aardlagen bevinden zich grote koolstof-depots in de vorm van veen, bruinkool, steenkool, olie, gas en andere mineralen. Onder invloed van aardwarmte, verzadigt het water zich met genoemde koolstoffen (met name koolzuur). Dit gebeurt onder uitsluiting van licht en zuurstof.

Vervolgens stijgt het warm geworden, verzadigde water omhoog. Daarbij koelt het af. De aanwezigheid van verschillend geladen mineralen in het water in combinatie met afkoeling en spiraalsgewijze beweging, geeft het water een magnetische spanning. Deze negatieve spanning wil zich naar boven ontladen aan de positief geladen atmosfeer, en trekt het water mee omhoog.
Uiteindelijk stroomt het op hoger gelegen plaatsen in de vorm van bronnen uit de bodem. Viktor Schauberger noemde dit ‘volwassen’ water. Het bevat een scala aan mineralen, en heeft een hoge bio-magnetische spanning. Deze weldadige spanning gaat bij het drinken over op mens dier en plant.
Dergelijk water vormt slechts 3% van de totale hoeveelheid water op aarde. Toch wordt het gebruikt in de landbouw (70%), in bad, wc en om de auto mee te wassen.

Het schilderij “the conservation of energy” gemaakt door kunstenares Ursula Rauh beeldt in zekere mate de energiekringloop uit, zoals Viktor Schauberger zich die voorstelde. In de visie van Viktor Schauberger is er een actieve uitwisseling van (levens-) energie tussen de aarde en de kosmos. Het water vormt de materiële drager van deze energiestroom.

De wonderlijke draagkracht van Water

Een wonderbaarlijke houtbaan
Na de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) werkte Viktor Schauberger als ‘wildmeester’ op het landgoed van Prins Schaumburg-Lippe. Deze Prins had weliswaar een uitgestrekt landgoed, maar was desalniettemin door de oorlog in geldnood geraakt. In theorie stond er een behoorlijk kapitaal aan volgroeid hout op zijn landgoed, maar de hoge transportkosten zouden dit kapitaal direct weer tenietdoen. De Prins zag zelf geen oplossing, en schreef daarom een prijsvraag uit. Viktor Schauberger zond een plan in, dat volgens hem de transportkosten tot één tiende zou reduceren. Omdat dit plan gebaseerd was op vervoer van het hout in een kunstmatige beek, werd dit plan onmiddellijk naar de prullenbak verwezen. De “specialisten” redeneerden namelijk dat dennen- en beukenhout zwaarder is dan water, en daarom nooit op een dunlaagje water in een kunstmatige beek zou blijven drijven. Viktor zelf was er echter van overtuigd dat het water in de baan dermate geconcentreerd kon worden dat het wel in staat zou zijn het hout te dragen. Hoe deze concentratie plaats vindt was zijn geheim.

Zijn vader had hem vaak verteld hoe hij vroeger honderden kuubs beukenhout in beken en rivieren naar het dal had vervoerd. Altijd in het voorjaar, nachts bij volle maan. “Zon beschenen water wordt lui en rolt zich op om te slapen”, had hij vaak gezegd. “Maar ’s nachts en vooral bij volle maan, wordt het water fris en levendig en is in staat het zwaarste hout te dragen.” (water heeft bij 4 graden Celsius de grootste draagkracht wat verder versterkt wordt door de opwaartse beweging van spiraliserend water)

Toen zijn plan, mede door tegenstand vanuit de ingenieurs en de transporteurs, afgewezen werd zonder dat er een beter alternatief was, bood Viktor aan de baan op eigen kosten te bouwen. Bij goed functioneren van de constructie, zou hij zijn investering plus een deel van de besparing uitbetaald krijgen. Dit plan werd door de Prins aangenomen.Viktor Schauberger vond een financier, en huurde een aannemer in om de kilometerslange kunstmatige houten baan te bouwen.

Het principe van de wonderbaarlijke houtbaan was gebaseerd op een aantal waarnemingen uit de natuur:

1. Water bezit zijn grootste dichtheid en daarmee draagkracht, bij 4ºC.
2. Door te meanderen en te kolken, koelt het water zichzelf af.
3. Wanneer water in een longitudinale/verticale schroefbeweging gebracht wordt, ontstaat in het centrum van de watermassa een langgerekte kolkbeweging die de watermassa afremt, en ervoor zorgt dat boomstammen of sedimenten op een beheerste manier in het midden van de waterstroom meegezogen worden. Ook deze kolk zorgt weer voor afkoeling.
4. De kolkbeweging zorgt ervoor dat waterlaagjes langs elkaar heen bewegen, waardoor een vorm van oppervlaktespanning ontstaat die de draagkracht vergroot.
   De baan moest daarom net als een natuurlijke beek door het landschap meanderen. In de baan moesten ‘kolkvinnen’ geplaatst worden die het water in een verticale schroefbeweging brengen. Daarnaast werd het water in de baan op bepaalde afstanden ververst met fris beekwater.
   De baan werd in vier maanden tijd gebouwd, en bleek na een spannende officiële ingebruikname, waarbij Schauberger op het laatste moment nog de vortex moest versterken door geleide vinnen planken bij te zetten, boven verwachting te functioneren. Viktor kreeg zijn geld.

Niet lang daarna bouwde hij een tweede, veel langere baan. Ook deze functioneerde wonderwel. Viktor Schauberger werd een beroemdheid. De Oostenrijkse regering liet de werking van deze banen onderzoeken, door de gerenommeerde hydrologieprofessor Forchheimer. Na zes weken had deze nog steeds niet wetenschappelijk kunnen verklaren, waarom de baan functioneerde, en een loopje nam met de ijzeren wet van Archimedes. Enkele jaren later zou Professor Forchheimer toegeven dat hij zonder het zelf te weten veertig jaar lang onzin had gedoceerd. “Ik realiseer mij dat ik alleen in formules kan denken en niet in beelden. Met al mijn boeken en lezingen heb ik de hydraulica alleen maar een doodlopende weg ingevoerd”

Op basis van de ontdekkingen van Schauberger is duidelijk geworden dat de specifieke spiraliserende beweging, ook wel inspirerende beweging of vortex genoemd, het water zodanig verlevendigt dat het zeer bijzondere eigenschappen gaat vertonen. AquaPurica heeft een systeem ontwikkelt waarbij water eerst fysisch en daarna energetisch wordt verlevendigd. Deze vitalisatie blijkt helend en stimulerend te werken op het biologisch leven waardoor groei en gezondheid toeneemt.

Het nadoen van de natuur – een bronwater machine

Om mechanisch bronwater te produceren, moest Viktor Schauberger dit proces van de volledige cyclus dus nabootsen. Hij bouwde daartoe een apparaat, waarin op ingenieuze wijze, bij verschillende temperaturen en middels verschillende bewegingen en katalysatoren, mineralen in het water opgenomen werden. Met name de aanwezigheid van stabiel koolzuur, was volgens hem belangrijk voor de kwaliteit van het drinkwater. In 1934 vroeg hij patent aan op deze vinding. De tijd was er duidelijk niet rijp voor want hoewel Schauberger vele mensen genas, werd zijn machine door de politie vernietigd.

Zou een bronwater machine nu nog nodig zijn?

Misschien denkt u “Natuurlijk niet, Nederland is een topland op drinkwater gebied; het staat toch vaak in de krant?” Helaas is wat in de krant staat vaak eenzijdig. Het vertoont alleen het resultaat van wat mensen willen geloven en laat, net als Schauberger in het begin citaat noemde over waterbouwkundigen, alleen water als chemische substantie zien. Aan vitaliteit en energetisch waarde wordt voorbijgegaan.  Maar zelfs de chemische zuiverheid van water is tegenwoordig niet meer zeker. De waterbedrijven meten regelmatig op ongeveer 60 stoffen terwijl ongeveer 1200 stoffen in grondwater zitten. Door jarenlange vervuiling zitten daar gevaarlijke en moeilijk te reinigen stoffen in. Pesticiden, herbiciden, hormonen en medicijnresten zijn diverse malen doorgesijpeld naar- en zijn aangetoond in ons drinkwater.

Wat tegenwoordig uit onze kraan komt heeft nauwelijks meer iets met (levend; lees gezond) water te maken. Leidingwater heeft een lange rechte en gehoekte weg afgelegd voordat het uit de kraan komt. Ook heeft het vaak nog allerlei chemische reinigingsprocessen en UV bestraling ondergaan. Hierbij verliest zijn energetische waarde en daarmee zijn vitaliteit.

De beste oplossing voor dit probleem is het vitaliseren van het water. Dit brengt de natuurlijke structuur van water weer terug.